اين يك واقعيت است كه محبت و علاقه مردم پاكستان و ايران جزو لاينفك زمينه فكري و تاريخي مردم دو كشور ميباشد و بهمين جهت از بدو استقلال پاكستان دو كشور توسعه، روابط فرهنگ را سر فصل برنامه هاي روابط خارجي خويش قرار داده اند. موافقت نامه فرهنگي بين دو كشور در اسفند ماه 1334 به امضاء رسيد، موافقتنامه و زمينه براي همكاريهاي بيشتر فراهم گرديد و براساس آن صدها دانشجو استاد، هنرمند از دو كشور مبادله شد كه هر ساله نيز اين مبادلات فرهنگي ادامه يافته است. هم اكنون تعداد زيادي دانشجوي ايراني در دانشگاهها و مدارس عالي پاكستان در رشته هاي مختلف به تحصيل اشتغال دارند و متقابلاً تعداد قابل ملاحظه اي دانشجوي پاكستاني در دانشگاهها و موسسات آموزشي ايران مشغول تحصيل ميباشد. عده زيادي از اين دانشجويان از بورس هاي فرهنگي دو كشور استفاده مي كنند. همچنين در غالب دانشگاه هاي پاكستان كرسي زبان و ادب فارسي دائر مي باشد. علاوه بر آن تدريس زبان فارسي در دوره اول دبيرستانهاي اين كشور نيز معمول است. تاسيس خانه هاي فرهنگ ايران در شهرهاي راولپندي، پيشاور، كويته، لاهور، كراچي، ملتان، اسلام آباد و حيدرآباد كه در آن همه ساله تعدادي از پاكستانيها به فراگرفتن زبان فارسي ميپردازند و نسبت و هنر و تمدن ايران و اسلام كسب اطلاع مي نمايند و در برنامه هاي فرهنگي و هنري و گردهمايي هاي منعقده شركت مي كنند نشانه عمق روابط فرهنگي دو كشور مي باشد. همچنين كلاس هاي تدريس زبان فارسي در مراكز ملي پاكستان افتتاح شده كه برادران و خواهران پاكستاني مي توانند زبان فارسي را در آنجا فرابگيرند.

ضمناً در سال 1348 (1969) توافق نامه اي ميان دو كشور براي ايجاد يك فرهنگستان مشترك ايراني و پاكستاني جهت مطالعه پيرامون ميراث فرهنگي ايران و پاكستان و احياء و ترويج زبان فارسي در پاكستان، تحت عنوان ” مركز تحقيقات فارسي ايران و پاكستان“ در آن به امضاء رسيد تاكنون اين مركز كتابهاي زيادي از آثار نويسندگان و شاعران پاكستاني چاپ و منتشر كرده است.